
ա․x^2+4x-6>3x
x^2+x-6>0
D=25
x1=2
x2=-3
x=1
x=-6
[− 6,− 3)
գ․5-x/x+6+1>0
x=-6
x=1
x=-7
(− 6, 1]

ա․D=64
x1=2
x2=-6
x=-4
x=
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Միջին դպրոց 8․8 դասարան

ա․x^2+4x-6>3x
x^2+x-6>0
D=25
x1=2
x2=-3
x=1
x=-6
[− 6,− 3)
գ․5-x/x+6+1>0
x=-6
x=1
x=-7
(− 6, 1]

ա․D=64
x1=2
x2=-6
x=-4
x=
Հին ժամանակներում կինը դաստիարակում էր սերունդներին՝ փոխանցելով նրանց լեզուն, ավանդույթները և հավատը։ Այդ կերպ նա նպաստում էր ազգային ինքնության պահպանմանը նույնիսկ ամենածանր պայմաններում։ Ազատության գաղափարները երեխաների մեջ ձևավորվում էին մոր խոսքի, դաստիարակության և անձնական օրինակով։
Պատերազմների և դժվար ժամանակաշրջանների ընթացքում կանայք կանգնել են տղամարդկանց կողքին՝ նրանց աջակցելով, խրախուսելով, իսկ երբեմն էլ անմիջականորեն մասնակցելով պայքարին։ Շատ կանայք դարձել են ազատության գաղափարի կրողներ ու տարածողներ՝ ամրապնդելով ժողովրդի կամքն ու դիմադրողականությունը։
Նոր ժամանակներում կինը հանդես է գալիս նաև որպես ակտիվ քաղաքացի։ Նա ներգրավված է հասարակական և պետական կյանքում, կրթում է սերունդներին, պաշտպանում է իր իրավունքները և իր մասնակցությամբ նպաստում անկախ պետության զարգացմանն ու ամրապնդմանը։
Այսպիսով, որպես անհատ և որպես ազգի ներկայացուցիչ, կինը տարբեր ժամանակաշրջաններում նշանակալի դեր է ունեցել ազատության, ազգային ինքնության և պետականության պահպանման պայքարում։ Նրա ուժը, համբերությունը և նվիրումը եղել են ժողովրդի գոյատևման և առաջընթացի կարևոր հիմնասյուները։
Կինը բոլոր ժամանակներում կարևոր դեր է ունեցել ազատության, ազգային ինքնության և պետականության պահպանման համար մղվող պայքարում։ Նա եղել է ոչ միայն ընտանիքի հիմքը, այլև ժողովրդի հոգևոր ու բարոյական հենարանը։
Հին ժամանակներում կինը դաստիարակում էր սերունդներին՝ փոխանցելով նրանց լեզուն, ավանդույթները և հավատը։ Այդ կերպ նա նպաստում էր ազգային ինքնության պահպանմանը նույնիսկ ամենածանր պայմաններում։ Ազատության գաղափարները երեխաների մեջ ձևավորվում էին մոր խոսքի, դաստիարակության և անձնական օրինակով։
Պատերազմների և դժվար ժամանակաշրջանների ընթացքում կանայք կանգնել են տղամարդկանց կողքին՝ նրանց աջակցելով, խրախուսելով, իսկ երբեմն էլ անմիջականորեն մասնակցելով պայքարին։ Շատ կանայք դարձել են ազատության գաղափարի կրողներ ու տարածողներ՝ ամրապնդելով ժողովրդի կամքն ու դիմադրողականությունը։
Նոր ժամանակներում կինը հանդես է գալիս նաև որպես ակտիվ քաղաքացի։ Նա ներգրավված է հասարակական և պետական կյանքում, կրթում է սերունդներին, պաշտպանում է իր իրավունքները և իր մասնակցությամբ նպաստում անկախ պետության զարգացմանն ու ամրապնդմանը։
Այսպիսով, որպես անհատ և որպես ազգի ներկայացուցիչ, կինը տարբեր ժամանակաշրջաններում նշանակալի դեր է ունեցել ազատության, ազգային ինքնության և պետականության պահպանման պայքարում։ Նրա ուժը, համբերությունը և նվիրումը եղել են ժողովրդի գոյատևման և առաջընթացի կարևոր հիմնասյուները։
Կարդա՛ ստեղծագործությունները և դրանց արտահայտած գաղափարների շուրջ ձևակերպի՛ր պնդումներ։
Վիշապը ո´ղջ է, հաղթեց վիշապը։ Չինական առակ
Չինական մի նահանգում կար մի վիշապ: Մարդիկ յուրաքանչյուր ամիս նրան տուրք էին վճարում և զոհում ամենագեղեցիկ աղջկան: Այդ ժամանակ նահանգում կային նաև քաջ երիտասարդներ, որ գնում էին վիշապի պալատը և կռվում էին նրա դեմ, բայց ամեն անգամ մունետիկը դուրս էր գալիս պալատի պատշգամբ և հայտարարում՝ «Վիշապը ո´ղջ է, հաղթե´ց վիշապը»:
Օրերից մի օր հայտնվում է մի խիզախ երիտասարդ, որը գալիս է վիշապի պալատ՝ իր սիրելի աղջկա հետևից: Սպանելով վիշապին՝ նա գնում է փնտրելու իր հարսնացուին: Պալատի պատերի ողջ երկայնքով շարված են մեծաքանակ սնդուկներ՝ լցված ոսկով և թանկարժեք քարերով: Որքան ավելի է նա հիանում այդ ահռելի հարստությամբ, որն արդեն իրեն է պատկանում, այնքան աճում են նրա պոչը, ճանկերը ժանիքները, թեփուկները… Երիտասարդը ձեռքերը մտցնում է ոսկու սարերի մեջ և չի կարողանում զսպել իրեն: Այդ ժամանակ պատշգամբի դուռը բացվում է, իսկ ներքևում հավաքված է ժողովրդի բազմությունը:
Մունետիկը (ինչպես սովորաբար) հայտարարում է. «Վիշապը ո´ղջ է, հաղթեց վիշապը»: Երիտասարդը փորձում է համոզել, որ վիշապը սրից ընկած, հաղթված է: Մունետիկը նրան է տալիս հայելին և երիտասարդը նրա մեջ տեսնում է սոված ու կատաղի վիշապին:
Ագահ մարդը նման է վիշապինՄի հեռավոր երկրամասում ապրում էր սարսափելի վիշապ, որին ժողովուրդը ստիպված էր մշտապես զոհեր ու ոսկի տալ։ Քաջ մարդիկ բազմիցս փորձել էին հաղթել նրան, սակայն ամեն անգամ նույն խոսքերն էին հնչում՝ վիշապը ողջ է, նա կրկին հաղթել է։
Մի օր մի երիտասարդ որոշեց փրկել իր սիրեցյալին և մտավ վիշապի պալատ։ Նա սպանեց վիշապին, բայց պալատում հայտնաբերեց անսահման հարստություն։ Ոսկու փայլը կամաց-կամաց կուրացրեց նրան, և նա մոռացավ իր նպատակը։ Այդ պահին նրա մեջ սկսեց արթնանալ նույն այն չարը, որն ինքը հաղթել էր։ Երբ նա դուրս եկավ մարդկանց առաջ, այլևս մարդ չէր, այլ նոր վիշապ։
Ագահությունը մարդուն կարող է դարձնել այն չարը, որի դեմ նա պայքարում էր։
Կրիան ու կարիճը
Մի անգամ կարիճը խնդրեց կրիային անցկացնել իրեն գետը։Կրիան մերժեց, բայց կարիճը աղաչեց նրան։
-Լավ , -համաձայնեց կրիան,- միայն խոսք տուր, որ ինձ չես խայթի։
Կարիճը խոսք տվեց։ Այդ ժամանակ կրիան դրեց նրան իր մեջքին և սկսեց լողալ։
Կարիճը ամբողջ ճանապարհին խաղաղ նստած էր, բայց երբ մոտեցան ափին, նա կրիային խայթեց։
-Ինչպե՞ս չես ամաչում, կարի՛ճ․ չէ՞ որ դու ինձ խոստացել էիր,- բղավեց կրիան։
-Հետո՞ ինչ,- սառնասրտորեն ասաց կարիճը կրիային,- ասա ինձ՝ ինչու՞ համաձայեցիր ինձ գետն անցկացնել՝ իմանալով իմ բնավորությունը։
— Ես միշտ օգնում եմ յուրաքանչյուրին․ դա է իմ բնույթը,- ասաց կրիան։
— Ի՛մ ընկեր,- պատասխանեց կարիճը, — քո բնույթը բոլորին օգնելն է , իսկ իմը՝ խայթելը։ Իսկ ինչո՞ւես քո բնույթը ներկայացնում մեծ բարություն, իսկ իմը՝ ստորություն։
Բարի գործ անելուց առաջ պետք է մտածես, արդյո՞ք դու վնաս չես ստանա այդ գործից։
Աշխարհը և մենք
Շատ վաղուց մի արքա կառուցեց պալատ, որի բոլոր պատերը, հատակը և առաստաղը հայելուց էին: Այնպես պատահեց, որ պալատ մտավ մի շուն: Իր շուրջը նայելով՝ նա տեսավ բազմաթիվ շներ: Լինելով շատ խելացի և զգուշավոր՝ համենայն դեպս ատամ ցույց տվեց, որպեսզի իրեն պաշտպանի այդ միլիոնավոր շներից և վախեցնի նրանց: Ի պատասխան նրան՝ բոլոր շները անմիջապես իրենք էլ ատամ ցույց տվեցին: Շունը կամացուկ հաչեց: Մյուսները սպառնալիքով պատասխանեցին նրան (պալատում արձագանք կար): Հիմա շունը հաստատ համոզված էր, որ իր կյանքը վտանգված է, և սկսեց բարձր հաչել: Սակայն երբ նա հաչում էր, հայելիների միջի շները նրան պատասխանում էին հուսահատ հաչոցով: Եվ որքան շատ էր նա հաչում, այնքան բարձր էին նրանք պատասխանում, ինչպես թվում էր խեղճ շանը: Առավոտյան շանը գտան սատկած: Սակայն նա պալատում միայնակ էր եղել: Ոչ ոք չէր կռվել նրա հետ, որովհետև պալատը դատարկ էր: Ուղղակի նա տեսել էր ինքն իրեն բազմաթիվ հայելիների մեջ և վախեցել: Եվ երբ նա սկսել էր կռվել, հայելիների միջի արտացոլանքները պայքարի մեջ էին մտել: Նա սատկել էր իր միլիոնավոր սեփական արտացոլանքների հետ պայքարում:
Երբ մարդը պայքարում է ինքն իր վախերի և սխալ պատկերացումների դեմ, նա կարող է ինքն իրեն վնասել։
Միքայել Նալբանդյան ,,Իտալացի աղջկա երգը,,
1. Բացատրի՛ր բառերը՝ քեն, ոխ, յուր, գանչում է, նորան, սորա։
Քեն — վրեժ
ոխ — վրեժ
յուր — իր
գանչել — գոչել
նորան — նրան
սորա — սրա
2. Ի՞նչ է ուզում ասել հեղինակը, ի՞նչ ուղերձ ունի ստեղծագործությունը։
Հեղինակը ուզում է ասել, որ հայրենիքի համար պետք է պայքարեն բոլորը՝ և՛ կանայք, և՛ տղամարդիկ։ Ամպայման չի ձեռքդ զենք վերցնել կամ զոհվել, մարտից դուրս աջակցելը հերիք է։
3. Գրի՛ր կարծիքդ այս տողերի վերաբերյալ՝
«Ամենայն տեղ մահը մի է,
Մարդ մի անգամ պիտ մեռնե.
Բայց երանի՜, որ յուր ազգին
Ազատությամբ կը զոհվի»
Այս տողերը ասում են, որ կյանքը մի հատ է և մահանալու ամենալավ ձևը քո ազգի համար զոհվելն է։

V2/sin45o=1/sina
2=1/sina
sina=1/2
sina=30o

BC/sin60o=2r
BC/V3/2=2r
BC=5V3

<A=<C=180-120/2=30
AB/sinc=2r
AB/0,5=2r
2AB=2r
AB=r

AB/B1C1=k
AB:sinc/A1B1:sinc1=k
2r/2r1=k
r/r=1k
Մամիկոնյան նախարարը հապճեպ ու կողկանց զննեց խոսողին, և նորից բոլորը լռեցին։ Հայրապետը մտահոգ շուրջն էր նայում և կարծես զննում մերթ կրականոցը, որի մեջ հանգչում էին փայտերը մերթ պատերի մորդիները, մերթ հատակին ճապաղած վագրենին ու բազմաստեղնյան աշտանակը, որի բոլորակ ափսեում սևացել էր ողջ գիշեր յուղի մեջ թաթախված պատրույգը։ Որմնախորշի գրադարակից նրան էին նայում մատյանների փղոսկրյա կազմով ոսկեզած ու ակնազարդ։ Նայում էր հազարապետը, աշխույժ, եռանդի ու սուր մտքի տեր այդ մարդը, և սիրտը մղկտում էր, թախիծը խեղդում էր կոկոր-ը։
-Ի՞նչ ես խորհում,- սթափվելով մտքերից դարձավ նա Վարդանին-, լինելիքը կլինի։
Վարդանը հայացքը հատակին խոնարհած, մտմտում էր ասելիքը։
-Տիա՛րք, ժամ չէ դժգոհության։ Հազկերտին պատասխանելը միայն հոգևորների գործը չէ։
Հապճեպ-շտապ
Հանգչել-մարել, անջատվել
Ճապաղած-տարածված
Աշտանակ-մոմակալ
Բոլորակ-կլոր
Պատրույգ-դյուրավառ քուղ՝ որևէ բան հեռվից բոցավառելու՝ բռնկելու համար
Որմնախորշ-պատի մեջ սարքած փոքրիկ խորշ՝ որպես ննջարան կամ հանդերձարանի՝ գրապահարանի՝ սպասքապահարանի տեղ
Եռանդ-ցանկություն

ա․(X+✓2)^3(x-4)^2=0
x=-✓2
x=4
x=չէ-6
x=չէ4
(− √2 ,4) ∪ (4,+ ∞)
գ․(x+1/2)^3(x-2.3)^2=0
x=-1/2
x=2.3
x=չէ-0.5
x=2.3

ա․x-1=0
x=1
x=չէ1
(− ∞,1) ∪ (1,+ ∞)
գ․3x=12
x=4
2x=չէ8
x=չէ4
(− ∞,4) ∪ (4,+ ∞)

ա․(x-1)(x-4)<0
գ․(x-4)^2(x-8)<=0
ե․4x-8/x-1>0

ա) sin(90 — a) = cosa
գ) sin(90 + a) = cosa
ե) tg(90 — a) = sin90-a/cos90-a

ա) sin(180 — a) = sina
բ) cos(180 — a) = -sina
գ) tg(180 — a) = -tga
Հայոց գրերի ստեղծումը մեր պատմության ամենակարևոր իրադարձություններից մեկն է։ Մեսրոպ Մաշտոցը, ստեղծելով հայոց այբուբենը, հիմնովին փոխեց հայ ժողովրդի կրթական և մշակութային զարգացումը։ Հայերի ինքնության պահպանման ամենակարևոր հիմքերից մեկը հենց գրերն են, քանի որ դրանք հնարավորություն տվեցին պահպանել լեզուն, մշակույթը և ազգային մտածողությունը։
Մաշտոցի ամենամեծ պատմական առաքելությունն այն էր, որ նա ստեղծեց մի գրային համակարգ, որը միավորեց ժողովրդին և նպաստեց ազգային ինքնության ձևավորմանը։ Հայոց գրերի ստեղծմամբ հայ ժողովուրդը ստացավ սեփական լեզվով կարդալու և գրելու հնարավորություն, ինչը կարևոր քայլ էր հոգևոր և մտավոր զարգացման ճանապարհին։
Պատմական աղբյուրներից տեսնում ենք, որ գրերի ստեղծումից հետո Հայաստանում արագորեն զարգացավ կրթությունը․ բացվեցին դպրոցներ և ուսումնարաններ, սկսեցին թարգմանվել և գրվել գրքեր։ Այս ամենը վկայում է, որ հայոց գրերը մեծ դեր են ունեցել Հայաստանի կրթական առաջընթացի գործում։ Հետևաբար, կարելի է վստահաբար ասել, որ գրերն անփոխարինելի նշանակություն ունեն հայ ժողովրդի համար։
Գրերի կարևորությունը արտացոլված է նաև Մուշեղ Գալշոյանի «Մամփրե արքան» ստեղծագործությունում։ Այնտեղ տարեց մարդը, որը պատմական պայմանների պատճառով չի կարողացել սովորել կարդալ և գրել, մեծ ցանկություն ունի սովորելու գրերը՝ չնայած իր տարիքին։ Սա ցույց է տալիս, թե որքան մեծ արժեք են ունեցել գրերը հայ մարդու համար՝ անկախ տարիքից և կյանքի դժվարություններից։
Պատմությունը նաև ցույց է տալիս, որ երբ որևէ պետություն նվաճում է մյուսին, առաջին հերթին փորձում է տարածել իր լեզուն տվյալ տարածքում։ Դա արվում է այն նպատակով, որ նվաճված ժողովուրդը դառնա ավելի կախված նվաճող պետությունից։ Այս փաստը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ Մաշտոցի ստեղծած գրերը կարևոր դեր են ունեցել հայ ժողովրդի ինքնության պահպանման գործում։
Եթե հայոց այբուբենը գոյություն չունենար, հայ ժողովուրդը շատ ավելի մեծ կախվածություն կունենար օտար պետություններից և դժվարությամբ կպահպաներ իր պետականությունն ու ազգային ինքնությունը։
Այսպիսով, Մեսրոպ Մաշտոցի ստեղծած գրերը հայ ժողովրդի ինքնության, անկախության և կրթության պահպանման ամենակարևոր հիմքերից մեկն են։ Դրանք ապահովեցին մեր մշակույթի շարունակական զարգացումը և նվազեցրին օտար ազդեցությունների նկատմամբ կախվածությունը։
Խոսքերը կորցնում են իրենց արժեքը, երբ դրանք չափազանց շատ են դառնում։ Մենք խոսում ենք՝ լռությունը լցնելու, անհարմարությունից խուսափելու, անկեղծ խոսակցությունից հեռու մնալու համար։ Սակայն ամենածանրն ու ամենակարևորը միշտ մնում է չասված։ Ահա և պատճառը` թե ինչու լռությունը երբեմն ավելի բարձր, քան ցանկացած խոսակցություն։
Այդ լռության մեջ կա չասված կարծիք, չկատարված երազանքներ, վախեր և այլ զգացմունքներ, որոնք իրենց տեղը չեն գտել, որոնք մենք ճիշտ չենք գտել նրանց արտահայտել։ Այն ծնվում է մերձավոր մարդկանց միջև, որոնք դադարում են միմյանց հասկանալ, բայց շարունակում են ձևացնել, թե ամեն ինչ լավ է։ Եվ որքան երկար է ձգվում այդ լռությունը, այնքան ավելի հստակ է դառնում մի միտք՝ որոշ բաներ այլևս հնարավոր չէ փրկել, որովհետև այն պահը, երբ դրանք պետք է ասված լինեին, վաղուց անցել է:
Լռել մենք սովորում ենք դեռ մանկուց․ երբ մեզ ասում են չխոսել, չբարձրաձայնել այն, ինչ կարող է անհարմար լինել ուրիշների համար։ Երբ մենք դեռ փոքր ենք, մենք փորձում ենք խոսել, բայց գալիս է մի պահ, երբ մեր խոսքերն էլ՝ վերածվում են լռության: Այդ ժամանակի ընթացքում լռությունը դառնում է պաշտպանություն՝ վախից, դատապարտումից, չհասկացվելուց։ Այդ լռությունը մենք պահում ենք մեր մեջ, սպասում ենք հարմար պահի, որ արտահայտվել, բայց այդ պահը չի գալիս:
Լռությունը խոսքերից ավելի բարձր է, որովհետև այն չի խաբում։ Խոսքերը կարելի է ընտրել, փոխել, գեղեցկացնել, իսկ լռությունը միշտ բացահայտում է ճշմարտությունը՝ ցավը, դատարկությունը կամ այն զգացումները, որոնց համար բառեր այլևս չեն բավարարում։